PPSZ (Pistolet-Pulemiot Szybkostrzelny Zmodernizowany) to broń opracowana w celu zwiększenia mobilności i skuteczności jednostek bojowych w warunkach bliskiego kontaktu z wrogiem. Geneza PPSZ sięga okresu po II wojnie światowej, kiedy to rosło zapotrzebowanie na broń wsparcia, łączącą cechy pistoletu maszynowego i karabinu szturmowego. PPSZ został opracowany jako odpowiedź na potrzebę stworzenia broni lekkiej, niezawodnej i łatwej w produkcji, która mogłaby być używana zarówno przez regularne oddziały, jak i przez jednostki specjalne.

PPSZ to broń maszynowa o kalibrze 7,62 mm, charakteryzująca się wysoką szybkostrzelnością oraz relatywnie niskim odrzutem, co umożliwia precyzyjne prowadzenie ognia w trybie automatycznym. Broń ta jest zasilana z magazynka bębnowego lub pudełkowego, co daje strzelcowi dużą elastyczność w doborze amunicji i długości prowadzenia ognia. Konstrukcja PPSZ oparta jest na solidnych materiałach, co gwarantuje jej niezawodność nawet w trudnych warunkach bojowych, takich jak błoto, kurz czy niska temperatura. PPSZ wyposażony jest również w prosty, ale skuteczny system celowniczy, umożliwiający szybkie namierzanie celów na dystansie do 200 metrów.

PPSZ został zaprojektowany z myślą o dynamicznych działaniach w terenie zabudowanym oraz w walce na krótkim dystansie. Ze względu na swoją prostotę obsługi i niezawodność, broń ta zyskała popularność zarówno w regularnych armiach, jak i w formacjach partyzanckich. PPSZ doskonale sprawdza się w roli broni wsparcia dla oddziałów piechoty, umożliwiając skuteczne prowadzenie ognia zaporowego oraz szybkie przełamanie oporu przeciwnika. Dzięki kompaktowym rozmiarom i niskiej wadze, PPSZ może być również używany przez załogi pojazdów bojowych oraz personel ochrony, który potrzebuje skutecznej broni w ograniczonej przestrzeni.